ŞİMDİ OKULLU OLDUK;)

     Bal kızım 10,09,2013 Pazartesi günü kreşe başladı...Artık o hayalini kurduğumuz ,sürekli konuştuğumuz ve ne zaman olacak diye sabırsızlıkla beklediğimiz o günlere kavuştuk şükür:)

    Biz kızımla ilk kez ayrıldık bide..daha önce belki 1-2 kez komşuma bırakmışımdır onun haricinde anneanne de bile annesiz durmayan bir kız yani bana bağımlı ,babasına bile her zaman beni tercih eden ,dibimden ayrılmayan bir çocuk işte...Tabi bu durum beni çok korkuttuğundan stresten heryerimde yaralar çıktı...

    Bir kere sadece okul değil bizdeki değişiklik istanbuldan, komşularımızdan, kızımın kankalarından ayrıldık , memleketimize taşındık 1 ay önce,sonra yeni evimizde bizim odamızda yatan kızı kendi odasına alıştırdık kendi isteğiyle şimdide okula başladı işte üst üste yaşanan bunca olay karşısında ,gayet sakin ve çabuk uyum sağlayan kızımı tebrik ediyorum tabi kendimi de:))

    Ama şu da varki bende inanılmaz bir efor sarfettim bu süreçte iyi mi oldu evet iyi oldu :)herşey gayet sorunsuz halloldu şükür en büyük korkum kızımın ruhsal olarak hasar görmesiydi minimum hasarla atlattığımızı düşünüyorum ben bu sürecimizi..nasıl mı yaptık ...anlatayım efendim :)

 Bir kere taşınmaya karar verişimiz çok ani oldu 1 hafta da ev satıldı devredildi diğer taraftan 1 haftada ev alınıldı yeniden  dayandı döşendi derken içinde 15 gündür rahat rahat kalmaya başladık yani bu süreçte hep anneannede kaldık bir taraftanda evi temizledik yerleştirdik ama ben kızımı bir dakika ayırmadım yanımdan herşeyi birlikte yaptık dışarı işlerimizde koydum arabasına kızımı sabah çıktım evden akşam girdim ama hiç yanımdan ayırmadım herşeye tanık oldu ve sürekli konuştum burası yeni evimiz eski evimizi boşalttık yeni evimize eşyalar gelecek gelene dek anneannendeyiz vs şeklinde...çok mu zorlandım evet hemde çookk...ama yeni evimizi çok çabuk kabullendi 1-2 kez sadece annecim arkadaşlarım da bize gelsinler arada ama dedi :(arada 900 km yol olduğunu bilmeden ....belkide çok uzakta olduğumuzu kabul etmek istemeden ...diğer evden koltuk takımı ve kızımın oyuncakları haricinde hiçbirşey getirmedik oyuncaklarını odasında görmek ve artık bir odası olduğunu bilmek de onu çok mutlu etti...gerçi yaklaşık 1 senedir odan olacak ,sen oyun evine başlıcaksın diyerek sürekli işliyorduk kızımı ,ve yeni eşyalarımız olacak diye de konuşuyorduk sürekli sanırım sürekli konuşmamızı da çok büyük etkisi oldu kızıma her zamanki gibi:)

   Efenim biz taşındık 15 gün yine bizim yanımızda yatsın dedik ama 2.gün kızım bir sabah kalktığımızda odasının eşyaları daha gelmemişken ,odasında duran, artık olmayan beşiğinin geriye kalan tek parçası olan yatağının üstünde uyurken bulduk bizim cadıyı :)sabah kalkmış yatağının üsüne minder koymuş yatak kirlenmesin diye üstünde duran pikenin içine girmiş ben odamda uyucam artık diyerek odasına geçti kuzum :) odası olmasının en güzel taraflarından birisi de ortalıkta salonda artık 1-2 taneden başka oyuncak bulunmaması tabi..çünki odasında oynuyo ve oynamak istediği tek oyuncağı seçip salona sadece onu getiriyo :))biz 15 gün arayla taşınmaya alıştırma,odasını ayırma,kreşe alıştırma diyordukya hepsi birden oluverdi 10 günde:))baktık sorunsuz odasına alıştı kreşede başlayalım dedik işte...neyse efenim gelelim kreşe alıştırma çabalarımıza...

  Yaklaşık 1 senedir sen oyun evine gideceksin ben işe gidecem diye anlatıp duruyordum zaten en son kreşi ayarladım ve bak kızım burası o konuştuğumuz oyun evin işte dedim pazartesi tam 6 tane kreş gezdik kızımla en beğendiğimizi birlikte seçtik ....işte beğendiğimiz kreşe de başladık o gün :)ilk gün tam 3 saat oturduk birlikte orada iyice öğrendik herkesle tanıştık kaynaştık,uzun uzun konuştuk öğretmenleriyle ve akşam birlikte ayrıldık kreşten tabi benim kız dibimden bir dakika ayrılmadı ben de rahat olmasını bıurakmıcamı burda olduğumu söyledim daha öncede hiç yalan söylemediğimden rahatladı ve biraz son saatlere doğru rahatladı...eve döndüğümüzde sürekli kreşi,ordaki gözlemlediği çocukları anlattı durdu...2.gün yani salı günü yine saat 11. gibi gittik ve 3 gibi çıktık yine birlikte takıldık ama ben çok sıkıldığımdan 1 hafta giderim yanında düşüncem birden değişti o akşam eve dönüşte kızımla konuştum çünki o da 1.gün çok rahattı tabi yanında ben varım diyeydi bu rahatlığı ....sonuçta ortama da alışmıştı...bende yol boyunca konuştum kızcemle ...yarın benim gitmem gereken yerler var ve seni götüremem o yüzden senin oyuın evinde kalıp ben gelene dek beni beklemen gerekiyo tamam mı kuşum   diyerek anlattım ...bana ama ben biraz ağlarım sen yokken dedi .bende istersen ağlaya bilirsin ama benim işlerim için artık yalnız gitmem gerek diye anlattım vee ilk ayrılışımız ÇARŞAMBA :)

   Saat 11 gibi yine kreşe gittik benimki ayrılmıyor dibimden biraz daha kal biraz daha kal demeler ağlamalar yakarmalar vs ...ama kendimi tebrik ediyorum hiç prim vermeden sükûnetle ve hiç de etkilenmeden kızıma ben seninle konuşmuştum ve 1 saat gideceğimi sonra gelip seni alacağımı söylemiştim şimdi gidiyorum birazdan gelip seni alıcam ben gelene dek burada beklemek sorundasın söz verdiğin gibi dedim ve içerdeki odada bekledim...baya ağladı ve bende 20 dakika sonra odadan çıkıp sanki dışardan gelmişim gibi geldim sarıldım öptüm ve bak geldim kuşum dedim ve sonra bir işim daha var dedim ve gerçekten çıktım kreşten yine ağladıuğı yerde oturmuş biraz ağlamış sonra öğretmeninin ona bilgisayar açmasıyla susmuş ...1 saat sonra işllerimiz halledip döndüğümde kızımı gayet mutlu bir şekilde bişlgisayar başında buldum hatta biraz daha kalalım gitmeyelim diyordu sonra ikna ettim ve çıktık:)

  Ve perşembe günü yine saat 11 gibi kreşe gittik giderken yolda anlattım benim yine işlerimi halletmem lazım sen ben gelene dek beni bekliceksin ben de gelip alıcam seni dedim bana ne dese beğenirsiniz''tamam ama ben biraz ağlıcam sonra da öğrtmenim bana bilgisar açacak ondan sonra beklicem seni'' bende tamam hayatım istediğin kadar ağlayabilirsin ben gelince susarsın dedim  ve  aynen dediğimiz gibi oldu küçük cadın sırf ağlamaya kendini şartlandırdığından merdivenlerin küçük köşesindeki ağlamay yerine geçti hemen ve zorla ağalama numarası yaparken gülme krizi eşliğinde çıktım ben kreşten:) 5 dakika ağlamamış bile aradığımda şuan oynuyoruz dedi öğretmeni hatta öğretmeniyle muhabbete başlamış ve ona yardımcı olup boyama kitaplarını dağıtmış arkadaşlarına ve ben bu sefer 2-3 saat onu orda yalnız bıraktım döndüğümde gayet keyifli oyun hamurlarıyla oynarken buldum onu:)hatta bıcır bıcır konuşuyodu ve bana anne ben bugun hocayım tamam mı dedi:)bende ona aldığım yeni ayakkabıları gösterdim eve gidelim mi diye sordum sonra tamam dedi arkadaşlarına biz  evimize gidiyoz sonra görüşürüz dedi ve çıktık kreşten eve dönüş yolunda ben kızı oldum o da benim annem ve konuştuk bana tüm duygularının anlatmasına böylelikle fırsat vermiş oldum bence gayet keyifliydi:) yarında ualnız kalacaksın sonra seni gelip alıcam dedi bana :) şakacıktan da ağlama dedi:)))
   Gelelim bugüne yani cumaya..saat 10.30 da kızımı götürdüm bugun ve saat 14,30 da aldım o saatler içinde de gayet güzel vakit geçirmiş hiç sorunsuz olarak hatta o kadar çok konuşmuşki öğretmeni çook sosyalmış ece zümra dedi:)hep yardım etmiş öğretmenine arkadaşlarının eşyalarını düzenlemelerine,boyama yapmalarına vs vs...ama ilk etapta bırakırken hemen ağlama yerine geçmesi çok komikti zorla ağlamaya çabalarken kendide güldü komikliğine ve ben daha kapıdan çıkmadan normale dönmüştü bile :))bugünde yemek yememiş daha hiç yemedi zaten ama bende eve gelince akşama kadar yemek pişiremedim maalesef;) ve çook acıktı bir daha yemek saatini geçirmeyeceğine söz verdi bana bakalım pazartesi yemeğini de yerse sorunsuz hallolacak gibi sanki... hatta tamam yicem orda ama şimdi sen hazırla sonra okulumda da yicem artık dedi:)söz verdiya en azından orda yemezse çok aç kalabileceğini de öğrenmiş gibi geldi bana..bakalım daha ne günler bekliyor olacak bizi:)ama şunu açıklıkla söyleyebilirim ki ben fazla kararlı olarak başlattığımdan ve çok rahat olarak kalacaksın diyebildiğimden, ses tonumda bile en ufak bir kararsızlık sezmediğinden kolay atlattık biz;) ne diyeyim darısı başınıza inşallah ...